Raar maar waar moet ik mijn rol als partner soms naast mij kunnen leggen. Soms “speel” ik therapeut, soms neem ik de rol van mijn job als begeleider op en op sommige momenten moet ik de psycholoog zijn. Ik schrijf “moet” omdat het soms echt eens nodig is! En ik vind dat toch wel lastig. Ik wil gewoon partner zijn, geliefde, vrouw van,… maar ik weet dat ik mijn emoties eens opzij moet zetten bij een open gesprek. Ik moet neutraal zijn in dat gesprek en dat lukt nu eenmaal niet als ik in mijn rol van partner zit.

Op sommige dagen kom ik thuis van mijn werk en wil ik mijn “begeleidershoed” afzetten en gewoon Flore, het lief zijn. Maar dit lukt niet altijd. Soms blijf ik werken, zelfs als ik thuis ben. Dat knaagt soms en dat maakt mij moe. Ik heb, en dat klinkt grof, nu eenmaal geen keuze. Wie moet er anders voor hem klaarstaan en hem helpen?! Daarom heb ik voorgesteld (nog voor de corona) om toch nog eens een psycholoog te proberen. Bram is vroeger nog langs geweest bij een psycholoog toen hij in een depressie zat. Dit hielp maar ik merk dat hij dit occasioneel kan gebruiken, zo’n gesprek met een professional. Iemand die weet waar hij/zij over praat, iemand die correct advies kan geven en vooral iemand die mij godverdomme terug partner kan maken!!!

Het is vooral frustrerend dat ik mijn emoties aan de kant moet zetten en dat ik echt objectief moet handelen. Ik ben op mijn werk de professional momenteel maar ik wil dat in onze situatie niet zijn. Op mijn werk is het al uitdagend genoeg, ik wil thuis komen en gewoon praten over andere dingen. Zorgeloos kunnen genieten van de avond, maar dit is nu soms een utopie. En dat is echt spijtig dat ik dat moet toegeven, dat ik het moet neerschrijven om door te hebben dat dit niet normaal is. Ja, tuurlijk, je moet altijd en altijd je partner steunen, maar het is niet normaal dat je zijn therapeut, begeleider, psycholoog of adviseur (soms allemaal tegelijk) moet zijn. Ik ken niemand die al deze rollen op zich neemt in zijn of haar relatie…

We kwamen er samen uit dat een psycholoog zoeken een goed idee is. Maar ik ben bang dat we niemand geschikt vinden. Bram wil iemand perfect, en daarmee wil ik zeggen: echt perfect! De perfecte psycholoog voor hem, is dit dan ook een utopie? Vinden we wel zo iemand? Hoeveel psychologen moeten we afgaan vooraleer we “de ware” vinden? Doe ik eens een sessie mee? Is dat wel verstandig? Alee bon, genoeg vragen die mij ’s nachts wakker houden. Maar ik ben ervan overtuigd dat we iemand vinden, misschien niet de perfecte maar toch iemand waar hij content van is. En dat ik gewoon zijn lief kan zijn, wat een heerlijk gevoel moet dat niet zijn zeg!

Als laatste wil ik even melden dat Bram er niet zelf om vraagt. Ik kruip zelf in de huid van de verschillende rollen omdat het beter is voor de situatie. Om hem en mezelf te beschermen tegen onnodige ruzies en discussies. Ik doe het om onze relatie te beschermen en omdat ik aanvoel dat het eens echt nodig is. Dus ik doe het mezelf aan 🙂