Laura is iemand die ik via mijn schoonzus, Irene, leerde kennen op Instagram. Haar positiviteit viel mij direct op. Ik zag een Instagrampost dat Laura onlangs gestopt was met antidepressiva, omdat ik daar toch mijn mening over kwijt wou, heb ik haar dan ook geïnterviewd. Hieronder lees je haar getuigenis. Wil je haar volgen? Dat kan!

Op Instagram: https://instagram.com/laura_the_warrior?igshid=1lxh1mothix1i

Op haar kersverse blog:

https://laurathecreativewarrior.art.blog/

Ik ben Laura. Een 28 (bijna 29 😂) jarige Dendermondse die haar hart verloren heeft aan katten, kleur en activisme. Ik ben opvoedster van beroep maar doe ook veel styliste-werk. Zelf zit ik al meer dan drie jaar thuis om te helen en aan mezelf te werken. Door chronische migraine, ptss, borderline, bipolair en vermoeden van fibromyalgie is het niet altijd simpel om door het leven te gaan. 

Ik heb de diagnose borderline én bipolair gekregen in de psychiatrie. Deze heb ik al enkele jaren. Het was voor mij zalig om eindelijk te weten dat ik niet gek ben. En dat het niet “allemaal in mijn hoofd” zat. Ergens wel natuurlijk, maar ik hallucineer al toch niet 😉

Ik weet dat dé dingen moeilijker zijn voor mij dan voor mijn familie/vrienden. Voor mij komen dingen zwaarder binnen en alles is intens. Stel jezelf je gevoelens voor maar dan alles in het extreem en nog eens maal 20. Dat is hoe ik dagelijks door het leven ga. 

Mijn mentale gezondheid heerst over mijn leven maar ik heb wel ZELF de beslissing genomen dat ze mijn leven niet meer gaat bepalen. Hoe zwaar en intens alles ook is. Ik heb zelf handvaten geleerd in gedragstherapie om mijn eigen verantwoordelijkheid voor dingen te nemen. De dingen die ik VOEL kan niemand me afnemen maar de reactie er op wel. Ik heb daar dit over geschreven enkele maanden terug :

https://www.instagram.com/p/B0_cq1wgZQN/?igshid=17knv8sk2vnj2

https://www.instagram.com/p/B2kCtZzoA_F/?igshid=10s7sw7ydiuql

Vijf jaar geleden begon ik met eerst enkele maanden serlain en daarna cymbalta tot een maand geleden. Ik heb letterlijk van 30 tem 120 mg genomen, dit fluctueerde vaak. Ik kon op dat moment niet anders want ik wou elke minuut van de dag dood. Antidepressiva heeft mijn leven deels gered maar ook slechter gemaakt. Ik nam het op verzoek van de psychiater in de PAAZ maar stond er sceptisch tegenover eerst. Na aandringen heb ik toch die weg gekozen maar ik vind dit, als ik er nu op terugkijk, eigenlijk eerder uitstel van executie. 

Ik ben niet rouwig om het feit dat ik Cymbalta (en seroquel en ..) genomen heb. Maar wel om die jaren dat ik mezelf niet meer was. Ik was zo apathisch en lachte amper. En oh ja, wenen ging soms maanden niet en dan plots weer elke dag. Ik ben sinds kort gestopt omdat het mijn migraine teveel aanwakkert ( zeggen ze dan na vijf jaar 😭) maar ook omdat ik “er maar mee moet leren leven” volgens de psychiaterS die ik al gezien heb. Ja, meervoud. Er is niet echt medicatie voor die borderline dus ik moet het er maar mee doen. Dit zijn enorme harde uitspraken voor iemand die elke dag van de week overleeft en vecht tegen pijn en demonen. Ik geloof dan ook dat op sommige momenten in je helingsproces en weg die je aflegt dat je dat verdomd giftig medicament ECHT nodig hebt. Aangezien ik een goede basis heb van psychologie, psychiatrie enz weet ik zelf waar ik moet reiken om te overleven. Als je enorm manisch bent, heb je medicatie nodig. Ik heb het “geluk” dat ik verstand heb en ook “maar hypomanisch” ben af en toe en niet manisch. Fysiek was ik niet enorm veel veranderd.

Aangezien ik van extreem ondergewicht kwam door een ander medicament dat me hielp bij migraine (topamax, is ook zogezegd een moodstabilisator maar geeft je enorme depressies/anorexia) kwam ik nu gelukkig wat bij. Ik kan terug eten na zes jaar topamax. Ik kan terug genieten sinds ik gestopt ben met cymbalta. Medicatie moet soms maar er is een manier om zonder te kunnen. Je problemen lossen zich niet zelf op. En zeker niet door medicatie. Wel door jouw harde werk. En door hollistisch te werk te gaan. En ik werd soms geshamed omdat ik medicatie nam door vriendinnen. En dat is ook niet ok. Want ik kon niet anders toen. Maar dus, ik heb er vrienden door verloren. Omdat ik mezelf niet meer was. Omdat ik zo diep in mijn eigen miserie zat dat ik geen uitweg zag. Ik sleurde iedereen mee in de afgrond die dicht bij de ravijn stond. 

Maar dat gebeurt voor mij even goed als ik geen cymbalta neem. Cymbalta werkt angstremmend en aangezien ik zowat constant “op mijn hoede” ben, was dit de juiste optie. Zo leek het toch toen. 

Medicatie maakt je afgevlakt. Medicatie gaat nooit de basis aanpakken. Het systeem is gebaseerd op kapitalisme en niet op mensen helpen. Dat is mijn idee.. 

Zelf de juiste cocktail zoeken. Bij mij is dit: leuke dingen doen, rusten, bewegen, veganisme, dieren, styling, kleur, shoots, creativiteit, Instagram, de juiste mensen om je heen, alternatieve therapie, emdr, kiné,..enz!! Ik ben er nog lang niet maar ben wel op de juiste weg.. 

Ik ben altijd open geweest over alles. Dit is mijn kracht. Mijn instagram is een platform waar ik over mijn demonen vertel. En waar ik opkom voor anderen. 

Ik heb geleerd dat er kracht zit in mentale problemen. Je moet ze enkel zelf leren hoe je ze er moet uithalen 🌸