Onder de aandacht

Het doel om 10 dagen te wijten aan geestelijke gezondheid is nodig. Dit onderwerp moet onder de aandacht gebracht worden en is enorm belangrijk. Ik ben voorstander! Want laat ons nu eerlijk zijn, we praten er misschien al wat meer over maar het grote taboe is nog steeds even groot!

Veerkrachtig

Dit jaar staat ” samen veerkrachtig” centraal. Steun van anderen is immers één van de belangrijkste hulpbronnen voor mensen wanneer de veerkracht in het gedrang komt.  Veerkracht is het vermogen om door te zetten, ook als het even tegenzit. Ik denk dat iedereen in de wereld zijn veerkracht wat verloren is door de corona crisis. En dat is normaal, helemaal oké zelfs. Dus ook mensen die stabiel zijn en totaal niet gevoelig zijn voor depressie, kunnen zich eens down voelen en de veerkracht wat verliezen. Daarnaast trek ik veerkracht graag door naar de omgeving van mensen met een bipolaire stoornis. Want iemand met een bipolaire stoornis heeft een veerkrachtig persoon nodig in zijn leven.

Al goed en wel die veerkracht, maar wat als je dit verliest?

Ja, veerkracht is iets wat ik gelukkig nog niet echt ben kwijtgespeeld. *Hout vasthouden* Natuurlijk voel ik mij soms wat minder en gaat het allemaal even moeilijk, maar ik ben blij dat ik nog nooit de veerkracht verloren heb. Want als ik dat verlies, dan loopt het mis voor ons beiden denk ik… Soms denk ik wel aan het verliezen van die veerkracht, wat dan? Ik mag mijn kop niet laten hangen, ik mag totaal niet in een labiele situatie terecht komen en al helemaal niet een depressie krijgen. Want dan is het over and out volgens mij. Je weet nooit natuurlijk maar ik ben een heel stabiel persoon en ik maak in bepaalde situaties van mijn hart een steen om ervoor te zorgen dat ik geen labiel persoon word. Dus voorlopig nog alles oké hier 😄

Hoe belangrijk is het om geestelijke gezondheid onder de aandacht te brengen?

Awel, heel belangrijk! Maar echt super belangrijik. Veel mensen staan hier pas bij stil als er een actie gedaan wordt of als het in de media komt. Maar ik sta hier elke dag bij stil, wij leven hier elke dag mee. Het is soms moeilijk, maar het is nóg moeilijker om het taboe te doorbreken. Om depressie bespreekbaar te maken, dat het soms niet gaat en dat het niet normaal is om je elke keer te moeten verantwoorden. Het is lastig en vooral onnodig. Want: waarom zelfs? Waarom moet ik mezelf en moet Bram zichzelf verantwoorden dat het soms eens niet gaat? Wij Belgen zijn zo gesloten en antwoorden elke keer dat alles wel goed gaat. We durven precies niet te zeggen als het wat minder gaat, en dat mag eens veranderen 🙂