Oh yes, zo blij dat ik hierover kan schrijven. We zitten al aan part 3, mensen! Het ging plots wel snel. En gelukkig maar.

Het heft in eigen handen

Deze week heb ik beslist om het heft in eigen handen te nemen. Ik nam contact op met een psycholoog om te vragen of Bram ook op gesprek kon komen zonder voorschrift. Ze zei dat het lukte, maar niet aan laag tarief en dat Bram maar recht heeft op 4 sessies. Niet zo ideaal dus. Ik raapte wat moed bijeen en belde zelf naar de huisdokter. Mijn stem trilde en ik stond op het punt om te wenen. Waarschijnlijk omdat het genoeg geweest was en we echt op het laatste van ons Latijn waren. Maar het is gelukt! Bram mocht een briefje ophalen waarop stond dat hij psychologische hulp vroeg omwille van een depressieve dip. Halleluja! Nu kunnen we verder. De volgende stap naar een betere periode!

The next step

De afspraak met de eerstelijnpsycholoog staat vast. Blij dat die stap gezet is. Bram staat ook effectief achter het idee en wilt gewoon zo snel mogelijk uit die negatieve spiraal geraken. En nu kunnen we eindelijk verder, kunnen we eraan werken met professionele hulp. En het is niet erg om dat toe te geven, dat moet vind ik. Hier dan ook efkes wat taboe doorbreken eh 🙂 hashtag mentale gezondheid!

Wat is een eerstelijnpsycholoog?

Ik had daar nog niet van gehoord. Maar ik vind het idee wel top en ideaal voor onze situatie! Het concept is dat je zomaar met iemand, de psycholoog dus, kan praten als je even een dip hebt. Het is dus iemand waar je tijdelijk beroep op kan doen. Waarom is dit dan ideaal in deze situatie? Wel, de eerstelijnpsycholoog gaat samen met de patiënt op zoek naar een psycholoog die bij hem past. En dat is exact wat we nodig hebben! Allez wat Bram nodig heeft. Ik praat nogal in de “we” vorm omdat we hierin precies echt een team zijn. Een team dat vecht tegen de stoornis. We bespreken ook samen heel veel en dat is goed. Heel goed zelfs.